Ondanks de scherpe politieke verschillen tussen Noord- en Zuid-Korea hebben beide landen een gemeenschappelijke cultuur. Deze is gebaseerd op een confucianistische hiërarchie en etiquette. Het confucianisme is meer een sociale en politieke filosofie die gekoppeld is aan een serie verplichtingen en ceremonies dan een religie. Eerbied dient te worden getoond aan voorvaderen en ouderen. Het is bijvoorbeeld niet netjes dat jongeren eerder gaan zitten dan ouderen; als een ouder iemand een kamer binnenkomt, sta je als jongere op. Koreaanse jongeren zullen niet zo gauw roken of alcohol drinken als er ouders of leraren bij zijn. Orde is belangrijk, chaos verwerpelijk. Leren is heel erg belangrijk en uiterlijk vertoon van geen belang. De groep gaat voor het individu.

Bepaalde dagen zijn belangrijk. Zo worden de honderdste geboortedag van een baby en de zestigste verjaardag uitgebreid gevierd. In de leer van Confucius hebben vrouwen en kinderen een lage rangorde. Een vrouw moet haar man gehoorzamen en, als ze oud is, haar zoon.

Als toerist wordt er niet van je verwacht dat je alles weet, maar het getuigt van respect als je oog hebt voor bepaalde omgangsvormen. Als Koreanen groeten, buigen ze - als teken van respect - naar elkaar. Als ze iets aanpakken van een ouder persoon doen ze dat met beide handen. Als het voorwerp niet meteen te pakken is, gebruiken ze de rechterarm en ondersteunen die met de linkerhand. Ook als ze een hand geven aan een ouder iemand, ondersteunen ze de rechterarm met de linkerhand. Probeer dus te voorkomen dat je iets met de linkerhand aangeeft.

Bij het betreden van een huis en traditionele restaurants dienen schoenen bij de ingang uitgedaan te worden. Koreanen, en met name Noord-Koreanen hebben de neiging afstand te houden ten opzichte van mensen die ze niet kennen. Pas als er kennis is gemaakt met vreemden, zal men vriendelijk reageren. Dat neemt niet weg dat Koreanen erg beleefd zijn, en altijd zullen helpen als je de weg vraagt. Ook in restaurants en uitgaansgelegenheden is men bijzonder gedienstig. In gesprekken zal men niet ingaan op confronterende zaken, zoals de politieke situatie. Maar zover zal het niet gauw komen omdat je als toerist altijd gezelschap hebt van een Engelssprekende gids. Eventuele gesprekken met Koreanen verlopen doorgaans via deze gids.

Zoals overal zijn er in Korea ook taboes. Een ervan is dat de Koreanen - net als de Chinezen - het woord vier (sa) vermijden omdat het ook dood kan betekenen. In sommige Koreaanse gebouwen is er daarom geen vierde verdieping. In plaats daarvan wordt die verdieping aangeduid met de letter F. Koreanen hebben het zelden over 'mijn vriend', tenzij ze die persoon heel goed en lang kennen, alle anderen zijn goede bekenden. Want met vriendschap zijn verplichtingen verbonden die vrij ver gaan, ook als de vriend veeleisend is of absurde dingen vraagt, wordt er aan voldaan. Als je als buitenlander voor een tweede of derde keer terugkomt in Noord-Korea bestaat de kans dat je het voorrecht krijgt 'oude vriend' te worden. De kans is het grootst als je je vriendelijk en respectvol gedraagt.
Je zult merken dat Koreanen je tijdens een gesprek nauwelijks aankijken. Dit betekent niet dat ze onbetrouwbaar zijn, ze gedragen zich juist beleefd naar Koreaanse standaarden.