De oorspronkelijke religies in Noord-Korea zijn het sjamanisme en het boeddhisme. Al in de 16e eeuw waren er christelijke missionarissen actief. Pyongyang was een missioneringscentrum.

De grote meerderheid van de Koreaanse bevolking is boeddhistisch/confucianistisch. Er is een kleine groep christenen en aanhangers van het syncretische Chondogyo, ‘de godsdienst van de Hemelse Weg’.

Zelfstandige religieuze activiteiten bestaan er evenwel niet. Wel zijn er door de overheid gesponsorde religieuze groepen die de illusie moeten verschaffen van religieuze vrijheid.

Voor 1945 bestonden er veel boeddhistische tempels en was Pyongyang één van de belangrijkste christelijke steden van Azië. Met de vestiging van de DPRK in 1948 kwam hier een einde aan. De meeste tempels en kerken werden in de oorlog verwoest op enkele verafgelegen boeddhistische kloosters na, die evenwel geen religieuze functies meer mochten uitoefenen. Volgens de officiële lijn van de Koreaanse Arbeiders Partij is godsdienst bijgeloof en ‘opium van het volk’.