Spanje heeft rond de 48 miljoen inwoners, met als grootste agglomeraties Madrid (6,4 miljoen) en Barcelona (15,4 miljoen). Het land is naar West-Europese maatstaven nog altijd dunbevolkt en de bevolking is zeer ongelijkmatig over het land verdeeld. Zo zijn de dichtstbevolkte regio’s de verschillende kusten en de omgeving van Madrid, terwijl het verdere binnenland slechts dunbevolkt is. In veel dorpen wonen vaak alleen nog oude mensen doordat de jongeren, op zoek naar meer en beter werk, naar de kuststeden en Madrid trekken.

Spanje is al vanaf de zestiende eeuw een emigratieland. Miljoenen Spanjaarden verhuisden in de loop der eeuwen naar Spaans-Amerika, een emigratiegolf die duurde tot circa 1930. Vanaf 1960 nam de emigratie weer toe, maar nu waren het voornamelijk gastarbeiders die elders in Europa gingen werken. Vanaf 1980 werd Spanje ook een immigratieland. Vooral Portugezen, mensen uit Latijns-Amerika en Noord-Afrikanen trokken Spanje binnen, al dan niet illegaal. Het aantal legale buitenlanders neemt de laatste jaren sterk toe.

In Spanje wonen ongeveer 500.000 zigeuners. De helft daarvan zijn de zogenaamde ‘Béticos’ uit Andalusië. Een andere grote groep zijn de ‘Catalanes’ uit Catalonië. Deze groepen zijn over het algemeen goed geïntegreerd in de Spaanse samenleving.

In Spanje hebben familieleden een hechte band met elkaar. Iets wat je terugziet in de achternamen. Terwijl we in Nederland en België vaak de achternaam van onze vader krijgen, is dit net iets anders in Spanje. Hier krijgen kinderen de achternaam van zowel de vader als de moeder.