Mongolië kent een jarenlange religieuze onderdrukking, waarna een meerderheid van de bevolking zich weer boeddhist durft te noemen. Echter lang niet alle Mongolen belijden actief het geloof. Door de huidige godsdienstvrijheid winnen ook de evangelische kerk uit Korea, de VS en Europa aan aanhang.

Boeddhisme in Mongolië: In de 17^e eeuw won het boeddhisme aan populariteit; overgewaaid vanuit Tibet. Kloosters werden opgericht en er ontstonden gemeenschappen van soms wel duizend monniken groot. Door de komst van het communisme kwam er een einde aan de boeddhistische traditie en verdwenen de kloostergemeenschappen. Pas na de onafhankelijkheid in de jaren negentig van de vorige eeuw herstelde de boeddhistische gemeenschap zich. Tientallen verwoeste tempels en kloosters zijn heropgebouwd. Slechts een kleine groep lama’s heeft de vervolgingen overleefd en zij leiden tegenwoordig de jonge monniken en nonnen in een vlot tempo op. Een gevolg van het lange religieverbod is wel dat veel rituele ceremoniën verloren zijn gegaan.

Herstel van religieuze rituelen: De Tsam dans is een van de belangrijke rituelen dat weer in ere is hersteld. Dit is een urenlange dans die uitgevoerd wordt door monniken met vervaarlijk uitziende maskers op en waarbij al het kwaad in een driehoekig object wordt samengebracht. Na afloop van de ceremonie wordt het object met het bijbehorende kwaad op spectaculaire wijze in brand gestoken.