De slagader van Egypte wordt gevormd door de rivier de Nijl. Drie keer per jaar kan hier geoogst worden. In de vallei worden gewassen als granen, katoen, klaver en suikerriet verbouwd. Ten noorden van Caïro gaat de Nijl over in een tweehonderd kilometer brede delta, die uitmondt in de Middellandse Zee. Ten westen van de Nijl ligt de Libische woestijn, een gebied van heuvels en zandduinen, waar nog de jakhals en hyena leven. Ten oosten van de Nijl strekt zich de Arabische woestijn uit. Een ruig en bergachtig gebied met diepe door het water uitgesleten wadi’s. Dit landschap zet zich voort in de Sinaï met in het zuiden de hoogste bergtop, Jebel Katarina (2640 meter). Deze natuurlijke barrières hebben ertoe bijgedragen dat de cultuur van de farao's maar liefst drieduizend jaar kon standhouden. Maar liefst 95 procent van de oppervlakte van het land bestaat uit woestijn. Er zijn diverse oases met dadelpalmen en bananenplantages die een bestaan bieden aan kleine nederzettingen van woestijnbewoners. De Rode Zee herbergt vele felgekleurde tropische vissen, rifhaaien, dolfijnen, schildpadden, roggen en fraai gevormde koralen. Ze vormt het Mekka voor duikers en snorkelaars en wordt in de duikwereld erkend als een van de mooiste onderwatergebieden ter wereld.