De Egyptische keuken is bepaald geen haute cuisine, maar eenvoudige smakelijke gerechten zijn op iedere straathoek en in restaurants te krijgen. Als ontbijt eten de Egyptenaren ‘foel’, een gerecht van gekookte bonen, olie en knoflook overgoten met citroensap en bestrooid met kummel. 'Taämiya’, bij ons bekend als falafel, zijn in olie gebakken balletjes van kikkererwten geserveerd in platte broden en tahina, sesamsaus. Kosjari is een mengsel van macaroni, bruine rijst, linzen en kikkererwten overgoten met een pikante tomatensaus en gegarneerd met gebakken uitjes en citroensap. Fatir is een soort pizza van bladerdeeg die de kok hoog boven zijn hoofd laat ronddraaien om hem zo op te rekken voordat hij gevuld wordt met rozijnen en honing of met schapenvlees, kaas en olijven. Lunchtijd is rond 14.00 uur, het avondeten is vaak na 20.00 uur.

Een maaltijd in een restaurant op je vakantie in Egypte begint met een assortiment van mezze, die kunnen bestaan uit olijven, tahina, babaghanoeg (puree van aubergines), hoemmoes (puree van kikkererwten) of wara’a einag (gevulde wijnbladeren). Mezze worden gegeten door ze met een stukje brood van het bord te scheppen. Daarbij worden salades geserveerd. Hoofdgerechten zijn gegrilde of gebraden duiven, met gehakt gevulde aubergines (batingan), kebab, kofta (gehaktballetjes van gekruid schapenvlees) of kip met rijst. Zoetigheid of fruit ronden de maaltijd af . Omm Ali, de moeder van Ali, is een fijn gebak van bladerdeeg overgoten met warme melk met kaneel en bestrooid met amandelen, kokos, pistachenoten en rozijnen.

Een maaltijd bij iemand thuis kan een kostelijke ervaring zijn, want je krijgt er vaak heel andere gerechten dan in de restaurants. In huis wordt er vaak op de grond, op matten gegeten. Hotels serveren ook westerse ontbijten en maaltijden, in de meeste plaatsen zijn er restaurants met een internationale keuken.

Thee, koffie en karkadee zijn de nationale dranken. Thee, chay, wordt in kleine glazen geserveerd en is heel sterk. Thee uit een theezakje bestel je door naar chay lipton te vragen. Koffie, ahoea, wordt in kopjes of glazen geserveerd en is een zeer sterke Turkse koffie, soms verrijkt met kardemom. Egyptenaren houden van zoet, dus geef bij je bestelling aan of en zo ja hoeveel suiker je in je koffie of thee wilt. Voor een westers kopje koffie vraag je om nescafé. De derde nationale drank is karkadee, een kruidenthee van de donkerrode bloemen van de hibiscus. Ondanks de grote hoeveelheid suiker die erin gaat, heeft de karkadee toch een zure smaak. De drank is erg verfrissend, of je het nu warm of koud drinkt.

Water uit de kraan kun je niet drinken. Mineraalwater en diverse frisdranken zijn vrijwel overal te koop. IJsblokjes worden vaak gemaakt van gewoon leidingwater en zijn daarom ook af te raden. Warme drankjes als thee of karkadee vallen in dit warme land meestal beter dan ijskoude drankjes. Alcoholgebruik is volgens de islam verboden, maar wordt door de meeste Egyptenaren gedoogd. Koffiehuizen serveren geen alcohol en de weinige bars die dat wel doen, zijn afgeschermd tegen de blikken van de buitenwereld. In sommige levensmiddelenwinkels die gerund worden door Kopten, vind je bier en wijn. Alcoholische dranken zijn relatief duur.